De bijzondere paarden van Seaside Nature Park

De Paarden van Seaside Nature Park

Seductor

Op het eiland Sint Maarten zijn altijd paarden geweest. De Spanjaarden, Engelsen en de Nederlanders brachten paarden en ander vee rond 1600 naar de verschillende eilanden in de Caraïben. Dit was vaak een beetje trial en error. Niet alle dieren overleefden het verschil in klimaat en voeding. Wat overbleef waren de sterkste paarden. Een combinatie van Engelse volbloeden, zware koudbloedige trekpaarden en Spaanse PRE’s en passifino’s. Wij noemen deze paarden Antiliano’s. Sterke en harde paarden die, met de soms,  zware omstandigheden op het eiland om kunnen gaan.

In Caybay, het gebied waar Seaside Nature Park ligt, zijn al zeker 35 jaar paarden. Ook Roderick, die altijd paarden op het eiland heeft gehad en daardoor veel kennis had verworven over hoe je de paarden op het eiland moet verzorgen, besloot een pensionstal te beginnen. 

Hij wilde graag een nieuwe manier van paarden houden introduceren. Natural Horsemanship! De paarden worden in kuddes gehouden en getraind om als team te werken. In caybay waar de paarden op dat moment stonden, was geen gras dus Roderick nam de paarden ‘s ochtends mee naar indigo bay (waar wel gras was) en haalde ze ‘s avonds weer op. Hij gebruikte zijn hengst opdat de kudde hem zou volgen. 

Een foto uit de oude doos: Roderick met zijn hengst Volador

De merrie’s met veulens en de oudere merries waar niet op gereden werd bleven lekker buiten. De groep paarden die sindsdien gevormd is staat dan ook onder leiding van de oudere merries.

Roderick dekte steeds met verschillende hengsten zodat de bloedlijnen in de kudde divers bleven. De laatste jaren is er veel gedekt met de PRE hengst Fabuloso die prachtige veulens geeft!

De meeste paarden zijn geboren in deze kudde. Meestal op stal maar we werden soms ook verrast en zagen dan ineens een merrie met een veulentje lopen! Omdat er natuurlijk gedekt werd en de hengst dan tussen de merries liep was het soms moeilijk bij te houden welke paarden drachtig waren en welke niet. Er is geen geavanceerde techniek om te scannen zoals in Nederland. Het aantal veulentjes is daardoor ook niet super groot. Elk veulentje is een kadootje!

Maar er zijn ook paarden die als volwassene bij de kudde zijn gekomen en de “ontgroeningsrituelen” hebben moeten doorstaan. Dit zijn veelal ‘rescue’ paarden. Zoals eerder gezegd zijn er op SInt Maarten harde omstandigheden voor de paarden en het vereist veel kennis en zorg om de paarden hier gezond te houden. Het is een bergachtig eiland en er is niet overal gras. Ook is het erg warm en moet er gezorgd worden voor veel vers drinkwater. Al het voer wat je wil geven moet met schip geïmporteerd worden. Je kan je wel voorstellen dat dat een dure aangelegenheid is. Niet alle paardeneigenaren stonden hier van te voren bij stil en zo kwam het voor dat deze paarden soms in penibele situaties terecht kwamen. “Het is makkelijk een paard te kopen maar het is moeilijk een paard te houden”

Alexandra en Roderick, paardenmensen pur sang, staan altijd klaar om te helpen en hebben nog nooit een paard in nood geweigerd! Regelmatig kwamen er telefoontjes dat er ergens op het eiland een verwaarloosd paard stond! Zoals bijvoorbeeld knappe Duende die met een touw om zijn nek langs de kant van de weg stond. Het touw zat zo strak dat het een diepe snee in zijn nek had gemaakt die nu nog steeds zichtbaar is! Gelukkig is hij er helemaal bovenop gekomen en is hij de favoriet van heel veel kinderen die les bij ons nemen! Een echte knuffel en super lief voor de beginnende ruiter! Ondertussen is hij al weer 28 jaar!

Ook zo’n verhaal zijn Prince en Rambo. Roderick had Rambo als veulen gezien aan de Franse kant bij zijn eigenaar en bood aan hem te kopen het was zo’n prachtig dier! Deze wilde dit echter niet. Jaren later veranderde het paard van eigenaar en kwam er een flinke orkaan (orkaan Luis). Roderick ging het eiland rond op bezoek bij alle paarden eigenaren om te zien of hij kon helpen en trof de nieuwe eigenaar van Rambo wanhopig aan. Zijn huis was verwoest en alles was kapot en hij vroeg aan Roderick zijn paarden mee te nemen omdat hij ze niet kon behandelen en voeren. Roderick trof drie paarden zwaar gewond aan in de paddocks. Lady, een prachtige merrie stond bibberend van shock te bloeden en heeft het uiteindelijk niet gered, haar verwondingen waren te zwaar. Rambo en Prince stonden vol diepe sneden en dikke benen en bovendien vol met teken en regenschurft. Roderick heeft deze twee met veel geduld en zorg weer teruggebracht tot prachtige gezonde paarden. Prince heeft wel altijd last gehouden van zijn knie, maar verder weer volledig functionerend en vader van vele van de huidige kudde in Seaside. Rambo is helaas kort geleden overleden maar heeft wel 36 (!) jaar mogen worden.

Meer recent zijn de paarden Bonita en Isabella, zij zijn ongeveer 15 jaar geleden op het pad van Roderick gekomen. Hij kreeg een telefoontje, het bleek dat een veld met verwaarloosde paarden (ook op de Franse kant) ontdekt was, en of hij snel een kijkje kon nemen wat er nog te redden viel. Ook nu was er een situatie van pure wanhoop, 6 dode en uitgemergelde paardenlichamen lagen in het veld, en daartussen stonden twee schamele paardjes, nog nauwelijks in staat om overeind te blijven. Naar het bleek hadden deze dieren al weken geen eten en vers water gekregen en hadden deze twee zich met wat kleine restjes groen uitgeslagen water nog kunnen redden. Beiden zijn door het oog van de naald gekropen en Roderick is twee jaar met ze bezig geweest voordat ze weer als gezond bestempeld konden worden. Deze twee zijn nog steeds deel van de kudde. Isabella is inmiddels privé paardje van een jong meisje op het eiland. Ze geniet intens van die een op een liefde van haar jonge eigenaar. Bonita is altijd blijven kwakkelen met haar gezondheid, maar heeft menig beginner leren rijden op haar betrouwbare en lieve rug!

Van links naar rechts: Bonita, Duende en Isabella

Dan is er het opvallende verhaal van Shaoni, de Engelse volbloed. Omdat Roderick bekend stond om zijn liefde en goede omgang met hengsten, kwam ook deze eigenaar kloppen op zijn deur, nu zo’n 12 jaar geleden, terwijl hij onderweg was met betreffend paard naar de slager. Hij vertelde dat Shaoni hem had gebeten toen hij het dier een injectie wilde geven en bijna 50 hechtingen over zijn wang getuigde van het verhaal. Het ogenschijnlijk rustige paard stond nietsvermoedend in de trailer te wachten op het antwoord van Roderick, die natuurlijk geen nee kon zeggen. In ruil voor twee kleine paarden van Roderick is Shaoni uitgeladen en is het werk met hem begonnen. Nog steeds waarschuwen we mensen dat dit ontzettend lieve paard niet met injectie naalden benaderd kan worden, hoewel we in die tien jaar dat we hem hebben, NOOIT een incident met hem gehad hebben. Ongeveer 6 jaar geleden hebben we hem op oudere leeftijd laten castreren,door de gespecialiseerde dierenarts uit Puorto Rico, waardoor Shaoni deel kon worden van de kudde en lekker dagelijks met zijn groepje op pad gaat: Electra, Magic en Tornado zijn altijd aan zijn zijde. Shoani wordt gebruikt voor de lessen voor volwassenen omdat hij zo groot is! Hij is echt een grote vriendelijke reus, en we zijn heel blij met hem!

Shaoni met Sascha (oud werkneemster) 

Op de Franse kant was ook altijd een manege, Bayside Riding Club genaamd. Vijf jaar geleden is de eigenaresse van die manege ernstig ziek geworden en zij kon niet meer voor de paarden zorgen. Ze had de zorg uit handen gegeven aan mensen die ze dacht te kunnen vertrouwen. Helaas hadden deze mensen kwade intenties en stonden de 18 paarden al weken zonder voer, en hadden maar heel beperkt toegang tot water. 

We kregen te horen dat  de gezondheid van de paarden zeer slecht was, en na polshoogte te zijn gaan nemen is Roderick zonder een woord te zeggen in z’n truck gestapt met een lading voer voor deze paarden. Het mag nooit gebeuren dat paarden moeten lijden omdat mensen welke problemen dan ook ervaren. 

Klaarblijkelijk was hij de enige die sinds maanden in actie kwam en belangeloos aan de paarden dacht. Toen de  eigenaresse hiervan op de hoogte werd gesteld heeft zij de sleutel van de manege direct aan Roderick overhandigd. Dat dit nog vele andere gevolgen had is een heel ander verhaal, maar opvallend is dat het meer dan 6 maanden heeft geduurd voordat de meeste paarden weer enigszins gezond gewicht vertoonden en nog vele tijd langer voordat ze weer kalm werden. De beslissing om de paarden in een kudde te laten, ondanks dat ze box paarden waren, zorgden in eerste instantie voor gevechten onderling, maar vervolgens tot rustige en weer gebalanceerde en mentaal gezonde paarden die als kudde gingen leven en weer paard werden.  Meer dan vier paarden zijn toen overleden aan de gevolgen van ondervoeding. Het was een verdrietige ervaring om paarden die altijd in stilte lijden dit te moeten zien ondergaan. 

Veel mensen in mijn omgeving vragen zich af waarom ik me de laatste weken belangeloos dag en nacht inzet om deze paarden te redden. Ze vinden het knap en hebben respect. Voor mij voelt het niet als een keuze. Ik denk dat dit voor ons gehele ‘dreamteam’ geldt.. Het is de liefde voor paarden die ons bindt en als je die connectie hebt dan ga je voor ze door het vuur. Liefde voor paarden is een eeuwigdurend iets en een paardenmens zal nooit lijdzaam toe kunnen kijken als er paarden in nood zijn!

Alle lieve berichten en donaties de we de afgelopen weken hebben gehad getuigen hiervan en dat is de reden dat we blijven doorknokken!