De alles verwoestende orkaan Irma, de paarden op Sint Maarten en wat er toen gebeurde!

18 september 2017

Ik ben Vera Verbruggen, 35 jaar, geboren en getogen in het kleine Brabantse dorp Volkel maar al 13 jaar woonachtig in Amsterdam. Al sinds mijn 5e rijd ik paard, vroeger op hoog niveau maar tegenwoordig meer voor de hobby en de fokkerij.

Mijn zus is 11 jaar geleden naar Sint Maarten verhuisd en daar getrouwd met Dylan. Ze hebben samen een zoontje Dyson die nu 5 jaar is. Mijn vriend en ik gingen vrijwel ieder jaar naar Sint Maarten op bezoek bij de familie en we werden verliefd op het prachtige eiland! We besloten om het eens een heel jaar uit te proberen om te kijken of we daar eenleven konden opbouwen. Dat beviel ontzettend goed! 

In dat jaar ben ik in contact gekomen met Alexandra en Roderick die op Sint Maarten een manege, kinderboerderij en zorgboerderij, genaamd Seaside Nature Park, hebben. Ik heb bij Seaside nature park gewerkt als trainster en instructrice! Wat een geweldige en unieke plek! Alexandra en Roderick hebben zoveel passie en liefde voor dieren en mensen, ik voelde me daar helemaal thuis. Op Seaside nature park staan ongeveer 70 paarden, een tiental koeien, geitjes, schapen, mini paardjes, cavia's en konijnen.

Het idee ontstond om na dat jaar, wat vorig jaar oktober afliep, aankomende Januari definitief naar Sint Maarten te verhuizen. Ik zou dan samen met Alexandra, die ontwikkelingspsychologe is, paardrijden voor lichamelijk en geestelijk gehandicapte en autistich kinderen op zetten. We hadden de subsidie al geregeld!

En toen kwam Irma! Een alles vernietigende orkaan die het prachtige eiland Sint Maarten met de grond gelijk heeft gemaakt!  Wat heb ik mij een zorgen gemaakt! Om mijn familie, al onze lieve vrienden en natuurlijk de dieren waar ik het hele jaar mee had gewerkt. Toen de afschuwelijke beelden na de orkaan zoetjes aan binnen druppelden had ik nooit durven dromen dat überhaupt 1 paard het overleefd zou hebben.

Woensdagochtend, 6 september, zaten we aan de buis gekluisterd omdat Irma op dat moment recht over het eiland raasde. We konden nog een tijdje met mijn zus en wat vrienden appen tot opeens op het hoogtepunt van de orkaan alles wegviel!  We zaten lang in spanning want communicatie was niet mogelijk, alle telefoonpalen en internetconnecties waren verdwenen. Die vrijdag hadden we van de meeste vrienden wat gehoord en gelukkig had ik ook mijn zus net lang genoeg kunnen spreken om te weten dat zij en de familie veilig waren!

Maar helaas nog niets over de dieren. Ik voelde me zo machteloos! Dat was het moment waarop ik de drang kreeg om in actie te komen. Ik heb die zaterdag contact opgenomen met de zussen van Alexandra in Nederland en kwam er zo achter dat zij en Roderick veilig waren en dat ze ook de meeste paarden had gezien! Wat een wonder!! Nog meer reden om snel in actie te komen.

Ik kreeg te horen dat, hoewel de paarden het overleefd hadden, de situatie kritiek was. De omheining van het terrein was weggeblazen en de dieren konden vrij rondlopen, dat was erg onveilig want mensen op het eiland waren wanhopig. Veel mensen waren alles kwijt geraakt en dan kunnen mensen gekke dingen doen. Dag en nacht werd er gewaakt over het terrein. De omheining hebben ze provisorisch in elkaar gezet zodat de situatie wat veiliger werd.

De paarden hadden het erg zwaar. Ze waren vermoeid door de heftigheid van de orkaan en raakte verzwakt door het gebrek aan vers water, ruwvoer en beschutting. De gebieden waar gras groeit waren overspoeld door de zee, er kwam geen water meer uit de leiding en de vijver waaruit de paarden nog konden drinken was te zout geworden.

Tijd voor actie! Met een groep oud-werknemers van Seaside en ontzettende paardenliefhebbers zijn we keihard gaan knallen! En wat een ‘dreamteam’ zijn wij in deze korte tijd samen geworden!!

Onze focus lag op het zo snel mogelijk zorgen voor water, ruwvoer (hooi) en beschutting. Dat was echt geen makkelijke klus. Het was (en is) zo ontzettend moeilijk om met de humanitaire hulp iets voor dieren mee te krijgen. Zowel via Nederland als via Curaçao. Wij kregen van de marine, die de noodhulp transporten regelt, steeds een hele grote NEE... “Zolang de mensen nog in nood zijn is er geen plek voor dierenvoer”.

Begrijpelijk aan de ene kant maar als we moeten wachten tot de mensen geen noodhulp meer nodig hebben, is het te laat voor de dieren. Paarden zijn zulke gevoelige dieren die bij een hele kleine verandering in voer al koliek (kort gezegd buikpijn) kunnen krijgen en kunnen overlijden. Zij hebben zo’n ingewikkeld darmsysteem dat, om goed te kunnen functioneren, constant in beweging moet blijven. Dit gebeurd normaal gezien door het hele dag eten van gras of hooi. Na Irma was er echter geen gras meer over. De paarden konden links en rechts nog wel wat blaadjes en takjes eten maar het was op zijn zachtst gezegd een karig dieet.

Ik denk dat we met ons ‘dreamteam’ wel 20 miljoen telefoontjes, mailtjes en appjes hebben gestuurd naar iedereen die heel misschien ons zou kunnen helpen. Na een aantal slapeloze nachten wilden gelukkig de mensen van het grote luxe cruiseschip “Royal Caribbean Majesty of the Seas” ons helpen. Zij moesten toch naar Sint Maarten om hun personeel op te halen en Amerikaanse toeristen te evacueren. Dus we e-mailden onze ‘bestelling’ van hooi voor de paarden  en honden- en kattenvoer door. We hadden niets meer van ze gehoord maar toen kwam het bericht of Alexandra en Roderick naar de haven kwamen om het voer op te halen.

Wat waren we blij toen we foto’s en een filmpje binnenkregen dat het hooi op de truck van Roderick werd geladen! Het was ons toch nog gelukt!! De kapitein van het enorme cruise schip grapte nog dat dit waarschijnlijk de eerste keer was dat een cruise schip hooi heeft vervoerd!

De paarden hadden hooi en er was ook nog een behoorlijke hoeveelheid honden- en kattenvoer! Roderick en Alexandra hebben alle ‘goodies’ uitgepakt bij Seaside Nature Park en direct een post op Facebook gezet voor iedereen die geen dierenvoer meer had. En dat waren heel veel mensen! Veel van hen hadden speciaal voor orkaan Irma katten en honden geadopteerd omdat ze in het asiel niet veilig waren. De bedoeling was dat ze weer terug zouden gaan naar het asiel als de orkaan voorbij was. Niet wetende dat Irma alles, inclusief asiel,  zou vernielen. Deze mensen hadden dus slechts voer voor enkele dagen!

Wat fijn dat we naast onze paardjes, koeien, geiten en schapen dus ook een hoop honden en katten hebben kunnen helpen! Hopelijk komt er snel weer een nieuwe lading want we hebben het hard nodig!

Als klap op de vuurpijl hoorden wij ook dat er water uit de kraan kwam… dat was zowaar nog beter nieuws dan het hooi aangezien de watervoorraad van de paarden op aan het raken was. Zij dronken steeds uit een vijver op het terrein maar dat water was door het lage peil te zout geworden. De paarden waren behoorlijk uitgedroogd. Snel alle tonnen gevuld en ze konden eindelijk vers water drinken!

Wij hier in Nederland slaakten een zucht van verlichting! De paarden zijn voor nu eventjes buiten levensgevaar en wij konden dit weekend eindelijk met een gerust hart slapen. Helaas is het al weer gedaan met onze rust want ‘as we speak’ trekt Maria, de volgende orkaan, alweer langs het eiland!